شنیده ام که شعر خوب ، شعری است که حاصل جوشش باشد ، نه کوشش.
در بین مناسبت های مذهبی و غیر آن ، عاشورا و تاسوعا دارای بیشترین جوشش هستند.یعنی نیازی به کوشش مسئولین امر و رسانه های رسمی نیست تا مردم به اقامه عزا و کار برای امام حسین (ع) بپردازند.
این یک حسن بسیار مهم برای دهه اول محرم و به خصوص دو روز آخر آن است که البته می تواند همراه با عرفی گری شود که آن را از درون ، تهی کند.
اتفاقی که الان، هم در اصل مفهوم عزاداری و عاشورا در حال وقوع است و هم رفتارها را تحت تاثیر قرار داده.
در مورد بدعت ها و خرافه گری ها باید اهل آن سخن بگویند اما در زمینه رفتار و به خصوص تبعات آن می توان به عنوان یک فرد سخن گفت.
اقامه عزا ،راه انداختن دسته و برگزاری هیات و نذری دادن و مانند آن حتی اگر اصل هم باشند ، نباید قانون و قراردادهای اجتماعی و حقوق انسانی را بشکنند و بی اعتبار کنند.
در این باره تقریبا هر سال گفته ام ولی اطلاعیه اخیری که دیدم دوباره این خطر را گوشزد کرد که متولیان و حافظان قانون ، شاید به دلیل متهم نشدن به ضدیت با مفاهیم عاشورا، با دیده اغماض می نگرند و به جای اجرای قانون ، توصیه و نصیحت می کنند.
